က်ပ္တန္တစ္ရြက္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဳးျခင္း
“က်ပ္တန္ေနာ္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ျပားတစ္ရာက်ပ္ပါ “
“အခုေနတဲ့လိပ္စာက “
“ ေျမာင္းေတာင္းမွာပါ “
“ေဒါင္းေတာင္း မဟုတ္ဘူးလား“
“မဟုတ္ဘူး။ လူစည္ကားရာမွာ မေနတာၾကၿပီ “
“ေၾသာ္..ေၾသာ္ လူေတြၾကားမွာ က်ပ္မျပည့္ဘူး ေျပာေျပာေနတာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္ေနလဲ “
“ျပားတစ္ရာမျပည့္ဘူး လို႔ေျပာတာေနမွာေပါ့။က်ဳပ္နဲ႔ မပတ္သက္ပါဘူး။က်ဳပ္က က်ပ္ျပည့္တာပဲ“
“ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ ငါးက်ပ္တန္ ဆယ္တန္ေတြ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ သူတို႔ဘာလုပ္ေနၾကလဲ“
“ငါးက်ပ္တန္က အလွဴခံပံုးထဲမွာ။ဆယ္တန္က ဒလသေဘၤာေပၚမွာ ထိုင္ခံုေရာင္းေနတယ္“
“သူက အထက္ကအႀကီးေကာင္ကေရာ“
“ႏွစ္ဆယ္တန္ကိုေျပာတာလား။ဒီေကာင္က ကိုးလို႔ကန္႔လန္႔ေကာင္“
“ဘာျဖစ္လို႔“
“ရွစ္ဆယ္တန္ ပစည္းက တစ္ရာျဖစ္ရတာ သူ႕ေၾကာင့္။ ႏွစ္ဆယ္ဘယ္သူမွ မကိုင္ဘူး။ တစ္ရာယူလိုက္ၾကတာ“
“ဟုတ္သားပဲ ဒါနဲ႔ ဟိုပါ၀ါေကာင္ေရာ“
“ခင္ဗ်ားကလညး္ နတ္ခတ္ေတြ ပါ၀ါေတြလုပ္ေနျပန္ၿပီ။ ခုထိခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ ႏွစ္လံုးသံုးလံုး မရွင္းေသးဘူးလား။ငါးဆယ္တန္လုပ္စမ္းပါ“
“ဟုတ္ကဲ့ ငါးဆယ္တန္ အေၾကာင္းေမးတာပါ“
“လိုင္းကားစီးလို႔ရေသးတယ္။ဒလသေဘၤာစီးလို႔ရေသးတယ္။တစ္ခါတစ္ခါ တစ္ရႈးထုပ္ေတြ နဲ႔လဲတာခံရတယ္။ဒါေပမယ့္ အေၾကြေပး အေၾကြေပးလို႔ စပယ္ယာေတြ နာနာအေအာ္ခံရရင္ ဒီေကာင္လည္း မလြယ္ေတာ့ဘူး က်ဳပ္ဆီေ၇ာက္ခါနီးၿပီ“
“ဒါနဲ႔ အခ်ဳိ႕အလုပ္ေတြမွာ ရာႏႈန္းအျပည့္ဘူးလို႔ ေအာ္ေအာ္ေနသံၾကားတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆီက တစ္ရာနဲ႔မ်ားပတ္သက္ေနမလား“
“မဟုတ္တာ ကန္စြန္းရြက္ႏွစ္ပင္တစ္ရာတန္ေနတာပဲ။ၿမိဳ႔ပတ္ရထားစီးလို႔ရေနတာပဲ ။သူနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး သူ႔အလုပ္သမားေတြ အရည္အေသြးညံ့လို႔ေနမွာပါ“
“ခင္ဗ်ားက တစ္က်ပ္တန္ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို ႏွစ္ရာလို႔ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ သေဘာက“
“အဲဒီလို႔ေျပာရံုနဲ႔ အထူးလိုင္းကားတိုးစီးလို႔ မရဘူးေလ။ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ မသိရင္ က်ပ္မျပည့္ရာက်မွာေပါ့။ က်ပ္ျပည့္ျပည့္နဲပပဲ ေျမာင္းေတာင္းမွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနပါ ရေစ“
“ဟိုေထာင္၀တ္ေကာင္ႀကီးေရာ“
“အထူးလိုင္းကားစီးရင္ ခဏေစာင့္လို႔ ေဆာင္ႀကီးေအာင့္ႀကီး အေျပာခံရတဲ့ ေကာင္ႀကီးလား“
“ဟုတ္တယ္ ငါးရာတန္“
“ဂိတ္သာဆံုးသြားတယ္ တစ္ရာျပန္မလာလို႔ ေလးရာပဲ တန္ေတာ့တယ္။ အခုတေလာ ဂ်ာနယ္အေရာင္းသမားေတြ ဆီကိုေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား လာၾကသားပဲ။ဒါေပမယ့္ ၀ယ္ဖတ္ရတာ မတန္ဘူးလို႔ အေျပာခံရရင္ေတာ့ သူ႔တန္ဖိုးတက္မယ့္ပံုပဲ။ ငါးရာဖိုးႏွစ္ေစာင္ ေပးလိုက္ေပါ့ မ်ားမ်ားဖတ္ပါေစ“
“တစ္ျပားႏွစ္ျပား လင္ဗန္းျပားေတြေရာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုေျပာခ်င္လဲ“
“လမ္းေဘးမွာ ဘိနပ္စုတ္ဖင္ခုထိုင္ရင္း ကြမ္းတံေထြး တစ္ဗ်စ္ဗ်စ္မလုပ္ရေတာ့ဘူး။ ကိုးဆယ့္ကိုးျပား န၀င္းေၾကေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အသိကေလး တစ္ျပားဖိုးေလာက္ထည့္ရင္ က်ပ္ျပည့္သြားမယ္။ က်ပ္စဥ္မီ သြားမယ္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္“
“ခင္ဗ်ားပဲ က်ပ္စဥ္မီေျမာင္းေတာင္းဆို“
“ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အသိသတိ ေၾကးသြန္းဘုရားႀကီးေရွ႕က အလွဴခံပံုးထဲမ်ား တစ္စုတစ္ ေ၀းေရာက္ခဲ့ရင္ တန္ဖိုးရွိသြားႏိုင္တယ္ေလ။ ဘ၀ေျပာင္း သြားႏိုင္ေသးတယ္မို႔လား“
“ဒါဆိုက်ပ္တန္တစ္ရြက္ရဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လို႔ေျပာႏိုင္တာေပါ့“
““ေျမာင္းေတာင္းသမားေတြအားလံုးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားေမးတာေတြၾကည့္ က်ဳပ္ေျဖေနရတယ္။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္ မီဒီယာကလည္း“
“ မီဒီယာ တစ္ေထာင္တန္ကပါ“
“ေၾသာ္.. ေၾသာ္ ငါးေထာင္တန္ ခိုင္းလိုက္တာနဲ႔ တူတယ္။ အခုလို က်ပ္ရာလာသြင္းတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါဗ်ာ......“
“က်ပ္တန္ေနာ္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ျပားတစ္ရာက်ပ္ပါ “
“အခုေနတဲ့လိပ္စာက “
“ ေျမာင္းေတာင္းမွာပါ “
“ေဒါင္းေတာင္း မဟုတ္ဘူးလား“
“မဟုတ္ဘူး။ လူစည္ကားရာမွာ မေနတာၾကၿပီ “
“ေၾသာ္..ေၾသာ္ လူေတြၾကားမွာ က်ပ္မျပည့္ဘူး ေျပာေျပာေနတာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္ေနလဲ “
“ျပားတစ္ရာမျပည့္ဘူး လို႔ေျပာတာေနမွာေပါ့။က်ဳပ္နဲ႔ မပတ္သက္ပါဘူး။က်ဳပ္က က်ပ္ျပည့္တာပဲ“
“ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ ငါးက်ပ္တန္ ဆယ္တန္ေတြ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ သူတို႔ဘာလုပ္ေနၾကလဲ“
“ငါးက်ပ္တန္က အလွဴခံပံုးထဲမွာ။ဆယ္တန္က ဒလသေဘၤာေပၚမွာ ထိုင္ခံုေရာင္းေနတယ္“
“သူက အထက္ကအႀကီးေကာင္ကေရာ“
“ႏွစ္ဆယ္တန္ကိုေျပာတာလား။ဒီေကာင္က ကိုးလို႔ကန္႔လန္႔ေကာင္“
“ဘာျဖစ္လို႔“
“ရွစ္ဆယ္တန္ ပစည္းက တစ္ရာျဖစ္ရတာ သူ႕ေၾကာင့္။ ႏွစ္ဆယ္ဘယ္သူမွ မကိုင္ဘူး။ တစ္ရာယူလိုက္ၾကတာ“
“ဟုတ္သားပဲ ဒါနဲ႔ ဟိုပါ၀ါေကာင္ေရာ“
“ခင္ဗ်ားကလညး္ နတ္ခတ္ေတြ ပါ၀ါေတြလုပ္ေနျပန္ၿပီ။ ခုထိခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာ ႏွစ္လံုးသံုးလံုး မရွင္းေသးဘူးလား။ငါးဆယ္တန္လုပ္စမ္းပါ“
“ဟုတ္ကဲ့ ငါးဆယ္တန္ အေၾကာင္းေမးတာပါ“
“လိုင္းကားစီးလို႔ရေသးတယ္။ဒလသေဘၤာစီးလို႔ရေသးတယ္။တစ္ခါတစ္ခါ တစ္ရႈးထုပ္ေတြ နဲ႔လဲတာခံရတယ္။ဒါေပမယ့္ အေၾကြေပး အေၾကြေပးလို႔ စပယ္ယာေတြ နာနာအေအာ္ခံရရင္ ဒီေကာင္လည္း မလြယ္ေတာ့ဘူး က်ဳပ္ဆီေ၇ာက္ခါနီးၿပီ“
“ဒါနဲ႔ အခ်ဳိ႕အလုပ္ေတြမွာ ရာႏႈန္းအျပည့္ဘူးလို႔ ေအာ္ေအာ္ေနသံၾကားတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဆီက တစ္ရာနဲ႔မ်ားပတ္သက္ေနမလား“
“မဟုတ္တာ ကန္စြန္းရြက္ႏွစ္ပင္တစ္ရာတန္ေနတာပဲ။ၿမိဳ႔ပတ္ရထားစီးလို႔ရေနတာပဲ ။သူနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး သူ႔အလုပ္သမားေတြ အရည္အေသြးညံ့လို႔ေနမွာပါ“
“ခင္ဗ်ားက တစ္က်ပ္တန္ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို ႏွစ္ရာလို႔ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ သေဘာက“
“အဲဒီလို႔ေျပာရံုနဲ႔ အထူးလိုင္းကားတိုးစီးလို႔ မရဘူးေလ။ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ မသိရင္ က်ပ္မျပည့္ရာက်မွာေပါ့။ က်ပ္ျပည့္ျပည့္နဲပပဲ ေျမာင္းေတာင္းမွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနပါ ရေစ“
“ဟိုေထာင္၀တ္ေကာင္ႀကီးေရာ“
“အထူးလိုင္းကားစီးရင္ ခဏေစာင့္လို႔ ေဆာင္ႀကီးေအာင့္ႀကီး အေျပာခံရတဲ့ ေကာင္ႀကီးလား“
“ဟုတ္တယ္ ငါးရာတန္“
“ဂိတ္သာဆံုးသြားတယ္ တစ္ရာျပန္မလာလို႔ ေလးရာပဲ တန္ေတာ့တယ္။ အခုတေလာ ဂ်ာနယ္အေရာင္းသမားေတြ ဆီကိုေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား လာၾကသားပဲ။ဒါေပမယ့္ ၀ယ္ဖတ္ရတာ မတန္ဘူးလို႔ အေျပာခံရရင္ေတာ့ သူ႔တန္ဖိုးတက္မယ့္ပံုပဲ။ ငါးရာဖိုးႏွစ္ေစာင္ ေပးလိုက္ေပါ့ မ်ားမ်ားဖတ္ပါေစ“
“တစ္ျပားႏွစ္ျပား လင္ဗန္းျပားေတြေရာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုေျပာခ်င္လဲ“
“လမ္းေဘးမွာ ဘိနပ္စုတ္ဖင္ခုထိုင္ရင္း ကြမ္းတံေထြး တစ္ဗ်စ္ဗ်စ္မလုပ္ရေတာ့ဘူး။ ကိုးဆယ့္ကိုးျပား န၀င္းေၾကေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ အသိကေလး တစ္ျပားဖိုးေလာက္ထည့္ရင္ က်ပ္ျပည့္သြားမယ္။ က်ပ္စဥ္မီ သြားမယ္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္“
“ခင္ဗ်ားပဲ က်ပ္စဥ္မီေျမာင္းေတာင္းဆို“
“ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အသိသတိ ေၾကးသြန္းဘုရားႀကီးေရွ႕က အလွဴခံပံုးထဲမ်ား တစ္စုတစ္ ေ၀းေရာက္ခဲ့ရင္ တန္ဖိုးရွိသြားႏိုင္တယ္ေလ။ ဘ၀ေျပာင္း သြားႏိုင္ေသးတယ္မို႔လား“
“ဒါဆိုက်ပ္တန္တစ္ရြက္ရဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လို႔ေျပာႏိုင္တာေပါ့“
““ေျမာင္းေတာင္းသမားေတြအားလံုးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားေမးတာေတြၾကည့္ က်ဳပ္ေျဖေနရတယ္။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္ မီဒီယာကလည္း“
“ မီဒီယာ တစ္ေထာင္တန္ကပါ“
“ေၾသာ္.. ေၾသာ္ ငါးေထာင္တန္ ခိုင္းလိုက္တာနဲ႔ တူတယ္။ အခုလို က်ပ္ရာလာသြင္းတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါဗ်ာ......“
